1. Günün birinde, vakıalar üzerine tefekkür ederken, idrakım yüksek bir seviyeye ulaştı. Tüm vücut duyularım geri kaldı, sanki tokluktan veya yorgunluktan ağırlık çökenler gibi. Düşüncelerimde sanki fazlasıyla azametli, sınırdan bağımsız bir varlığın hasıl olduğunu görür gibi oldum. İsmimi çağırdı ve dedi ki: "Ne duymak ve görmek istersin ve ne öğrenmek ve bilmek?
2. Ve ben dedim ki: "Sen kimsin?" Dedi: "Ben Poemandres (İnsan Çobanı), herşeyin zihni. Bilirim ne arzuladığını ve seninleyim her yerde".
3. Ve ben cevap verdim: "Neyin nasıl olduğunu öğrenmeyi isterim hanidir, ve onların tabiatını, ve tanrıyı." "Bunlar.." dedim, "..duymak istediklerimdir"
Beni yanıtladı: "Tut zihninde tüm bilmek istediklerini, ki öğreteyim sana"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder