Corpus Hermeticum - Poemandres

1. Günün birinde, vakıalar üzerine tefekkür ederken, idrakım yüksek bir seviyeye ulaştı. Tüm vücut duyularım geri kaldı, sanki tokluktan veya yorgunluktan ağırlık çökenler gibi. Düşüncelerimde sanki fazlasıyla azametli, sınırdan bağımsız bir varlığın hasıl olduğunu görür gibi oldum. İsmimi çağırdı ve dedi ki: "Ne duymak ve görmek istersin ve ne öğrenmek ve bilmek?

2. Ve ben dedim ki: "Sen kimsin?" Dedi: "Ben Poemandres (İnsan Çobanı), herşeyin zihni. Bilirim ne arzuladığını ve seninleyim her yerde".

3. Ve ben cevap verdim: "Neyin nasıl olduğunu öğrenmeyi isterim hanidir, ve onların tabiatını, ve tanrıyı." "Bunlar.." dedim, "..duymak istediklerimdir"
Beni yanıtladı: "Tut zihninde tüm bilmek istediklerini, ki öğreteyim sana"

Bollingen Taşı

"Yetimim, yalnızım

Yalnızım, her yerdeyim

Her yerdeyim, tekim

Tekim, değilim
Gencim, yaşlıyım
Aynı kişi, aynı zaman
Bilmem ne baba, ne anne

Yükselirim derinlerden bir balık çıkarılır gibi

İnerim gökten bir beyaz taş düşer gibi

Dolanırım ormanlarda ve dağlarda
Gizliyim en derinliklerinde insanın ruhunun
Faniyim herkes kadar
Lakin dokunamaz bana zamanın geçip giden devirleri

Çünkü varoldum, hep burada, her yerde, hep bugün, hep şimdi"